وبدر دجى يمشي به غصن رطب
وَبَدرُ دُجىً يَمشي بِهِ غُصُنٌ رَطبُ
وَبَدرُ دُجىً يَمشي بِهِ غُصُنٌ رَطبُ
دَنا نَورُهُ لَكِن تَناولُهُ صَعبُ
إِذا ما بَدا أَغرى بِهِ كُلَّ ناظِرٍ
كَأَنَّ قُلوبَ الناسِ في حُبِّهِ قَلبُ
وَبَدرُ دُجىً يَمشي بِهِ غُصُنٌ رَطبُ